Mir Cəlal Paşayev adına Milli Virtual Kitabxana

Ali Sancar

   1990-cı ildə İzmirdə doğulub
   

    Günəş 

   
   Qısqanıram səni günəş
   Sənin qədər isti deyiləm insanlarla
   Yoxluğumun fərqinə varmırlar
   Səninsə yox oluşuna qara
    bağlayanlar var
   Kölgəm belə səni görmədən çıxmır
   
   Qısqanıram səni günəş
   Ulduzlar belə parlaqlığı səndən alır
   Mənimsə özümə xeyrim yoxdu
   Səninsə başına dolanan
    pərvanən çox
   Mənsə özüm özümün başına
    dolanıram
   
   Qısqanıram səni günəş
   Bəli, bax elə beləcə rahat deyirəm
   Atmosfer dəlinirmiş,
   artıq insanlara istinin
    zərəri belə toxunurmuş
   Doğrudan, sənin bizə zərərin
    toxunarmı, günəş?
   Nəsə, mən gedirəm, günəş
   Yayda bol-bol danışarıq
   Amma qışda arabir çıx
   Bizi darıxdırma
   Haydı, buludlara salam söylə
   Salamat qal, günəş
   
  

 Eskik

   
   Bəlkə duyğular əskikdi kəlmələrimdə
   Bəlkə də kəlmələr əskikdi
    duyğularımda
   Bəlkə sən əskikdin məndə
   Bəlkə mən əskikdim səndə
   Səni tapanda nə biləydim
   Səni bu qədər tez itirəcəyimi
   Bilsəydim
   ən dərinlərdə gizlərdim səni
   Bu günlərə necə gəldik?
   Yadlardan soruşa bilməzdim ki
   Bu halıma gülərdilər
   İnan
   Çox darıxıram səndən ötəri
   Səni tapdım amma yenə də
    gözləyirəm
   Sən sən ol daha məni gözlətmə
   Sənə şeir yazan bu əlləri üzmə
   Məni danışdırma
   Məni belə kəm buraxma...

   
   Ən incəsindən

   
   Xəstəyəm mən ən incəsindən
   Dırnaqlarım çəkilir sanki yerindən
   Bulanıq görürəm artıq
   Sık-sık quruyur ağzım-dilim
   Kabuslarla qalxıram yatağımın
    ucundan
   
   qəzəbliyəm mən ən incəsindən
   Qırmızı işıqda keçirlər
    damar yollarımdan
   Sözüm bitdiyi yerdə söz söyləyirlər
   Hər kəs gəlib üzümə gülür
   Gözlərini qaçırırlar anlamsız
    sifətimdən
   
   Anlamsızam ən incəsindən...

 Uyğunlaşdıranı: Günel Mövlud

E-mənbə / link: http://www.almaqezeti.com/?mod=view&id=4664